...

Week 2 en 3,  Januari 2009

Een Nieuw Jaar met een “ valse”  start!

Hier is dan eindelijk weer eens een dagboekverhaal.
Vorige week zaterdag had ik een leuk verslag ingetikt en wilde het opslaan, iets dat ik normaalgesproken al in het begin doe, maakte een foutje, en weg was het verhaal.
Anderhalf uur voor niets geweest! Ik denk dat ik door moeheid overvallen was.
Ik heb een paar dagen nodig gehad om de moed weer op te pakken….
Omdat ik het weer in etappes moest doen heb ik  er maar een verslag van twee weken van gemaakt.

Het Nieuwe Jaar is al weer in de derde week bezig!
We hebben zelfs wat kerst- en nieuwjaarskaarten ontvangen, dat vonden we heel leuk. Het is wel apart en extra leuk om post te ontvangen omdat de communicatie meestal via e mail gaat. Hoe dan ook iedereen bedankt voor de goede wensen en lieve woorden! Ook via de mail.

 Dat de tijd vliegt, blijkt wereldwijd hetzelfde te zijn. Wij hebben onze westerse haast en drukte gewoon meegenomen hierheen.  De Papua’s rondom maken zich over het algemeen nog steeds niet zo druk en tja, of dat nu beter is, wie zal het zeggen?
Hoe dan ook, door ons beider ziekte waren wij dus genoodzaakt het kalmpjes aan te doen, dat lukte noodgedwongen prima, alleen hebben we dan nu het fenomeen dat er een achterstand is ontstaan, die moeilijk in te halen is. Vooral voor Sinco geldt dat wat betreft het lessen voorbereiden. Hij had zich voorgenomen om er in de vakantiebaan te werken, maar dat schoot er bij in, en ook de eerste week weer lesgeven, was nog erg vermoeiend, zodat ook toen weinig van thuiswerk kwam.
Maar het zij zo. Het komt vast wel goed. Het gaat al beter.

In de bibliotheek lag ook een hele stapel boeken om in te checken, en een stapel kaartjes van boeken die weer uitgecheckt moesten worden. In de vakantie was de bibliotheek gewoon opengebleven, dus zo ontstond een mooie achterstand. Maar het leven gaat gewoon door…..

Wok Meri

Zoals ik verteld heb is het hier normaal dat je een plaatselijke vrouw in je huis laat werken. Voor hen is dat een centje bijverdienste en voor ons betekent dit dat we meer tijd hebben voor het eigenlijke werk waar we hier voor zijn. Ik had die hulp wat voor me uitgeschoven, omdat ik eerst wat meer met het Pidgin bezig wilde zijn, en ik had in het begin genoeg aan het ophalen van mijn Engels.
Vorige week heb ik in overleg met Annette mijn eigen wok meri gekregen. “Wok” komt van het Engelse “work” en “meri” (spreek uit merrie) is het Pidgin woord voor “vrouw”.
Niet dat ik inmiddels zoveel Pidgin geleerd had, dat schoot niet echt op, en het blijkt dat het natuurlijk sneller gaat als je iemand in huis hebt die nauwelijks Engels verstaat. Dit was waar ik juist zo tegenop had gezien, maar gewoon “flinke  meid”  zijn, en niet zo verlegen!
Inmiddels heeft ze een paar ochtenden bij ons in huis gewerkt en ik moet zeggen, het bevalt me prima.

En Judith, zo heet ze, is heel geduldig om iets net zo vaak te zeggen, tot ik het begrijp of opgeschreven heb. Mij begrijpt ze meestal prima, omdat ik natuurlijk veel dingen gewoon aanwijs en met wat Engels erbij. Het gaat tot nu toe natuurlijk alleen over huishoudelijke dingen, en als ik dan met 1 woordje Pidgin en 3 woordjes Engels iets gezegd heb, maakt zij er een mooie volzin van in het Pidgin, die ik vervolgens braaf opschrijf.

Misschien verbaast het jullie dat ze zo’n westerse naam draagt? De meeste mensen hier die al met het christendom of de Engelse taal in contact zijn geweest hebben meerdere namen. Uiteraard een oorspronkelijke  Papua-naam, en een Engelse of Bijbelse naam. Dus je hebt hier vaak mensen die Moses heten, of Jesaja.  Grappig genoeg juist die namen die je bij ons bijna nooit als roepnaam tegenkomt.

Mierennest in de keukenla

Toen Judith voor de eerste keer kwam, wilde ik haar een werkdoekje aanreiken en in de keuken heb ik een lade waar ik alle keukendoeken bewaar. Toen we de lade openden, zagen we een halve mierenkolonie tussen de doeken lopen. Meteen de doeken er uitgehaald, en de lade er helemaal uitgetrokken. Toen schrokken we pas goed, op de richel waar de lade op “loopt”, zag het wit van de eitjes. Het krioelde van  de mieren die druk doende waren met die eitjes. Dat werd dus Judiths eerste klus!

De slang en nog meer ongedierte

Zoals het plaatje van vorige week liet zien hadden we bezoek van een wurgslang(etje).
Op zaterdagmorgen kwam ik in de keuken en tot mijn verbazing en schrik, zag ik een heuse slang in het raamkozijn. Wat nu? Een kakkerlak kan ik nu wel aan, ook al is het met afgrijzen. Muggen, vliegen, kikkers, muizen, sprinkhanen, van alles hebben we al binnengehad, en ook al word je daar niet blij van,  het voelt niet zo bedreigend. En die slang keek zo venijnig! Dat hoort natuurlijk ook zo, maar toch! Ik wilde de raampjes sluiten om hem te vangen tussen het glas en het gaas erachter , maar ach, dat werkt niet met dat soort glazen platen en listig sprong hij in de gootsteenbak. Daar zat hij tussen een pan en wat bekers sluw te kijken. Ik heb toen eerst Sinco er maar bij behaald, die lag nog wat na te soezen op bed. Dus met een slaperig hoofd mocht hij dit probleem oplossen.
Hij dacht dat het een gifslang was, dus was ook niet erg dapper.
Uiteindelijk hebben we hem dood gemaakt, wel zonde van zo’n mooi schepsel, ook al is het “vanaf den beginne”  een vijand.
De volgende dag hoorden we dat de slang van de bovenbuurjongens was, die hadden hem gevangen en in een terrarium gedaan. Kennelijk is hij ontsnapt, hoe hij dan aan de andere kant van ons huis is gekomen, is ons een raadsel, maar wie weet was het zijn broertje die door een kier in de achterdeur naar binnen is gegleden. Hoe dan ook, het scheen “ slechts” een jong wurgslangetje te zijn. Deze of zijn broertje had zich in het gras een keer onverwachts om de voet van een meisje gekronkeld, die natuurlijk gillend in de lucht sprong. En zo hadden de dappere jongens haar bevrijd en de misdadiger in de gevangenis gezet.

Ik ben niet zo gillerig, zelfs toen ik deze week op iets trapte (we lopen hier meestal binnen op blote voeten) en het een kakkerlak bleek te zijn, uitte ik een niet al te harde kreet, Sinco hoorde het niet eens en vond mij best flink, haha. Door mijn gewicht was hij al aardig verdoofd of verminkt, maar ik heb hem nog wel een klap na gegeven met de stoffer, alvorens ik hem op het blik aan Sinco aanbood om hem uit huis te verwijderen. Ik heb die voet wel even apart gewassen, het idee! Brrrrrr!

Vloertegels

Had ik al verteld dat wij nieuwe vloerbedekking in ons appartement moesten hebben? Er lag heel oud dun zeil, wat heel erg versleten was en omdat het banen waren van twee meter breed , waren er inmiddels een hoop kieren en gaten, wat ik niet alleen heel lelijk vond maar vooral heel onhygiënisch.  Begin december besloten we na overleg met de beheerder van ons appartement dat we keramiek tegels zouden bestellen. Ik was zelf meegegaan naar de stad om een kleur te kiezen die wij mooi vonden.
Na als die weken bleek dat ze nog steeds niet geleverd konden worden. Dat was wel een tegenvaller omdat er juist in december een jongeman “ex-mission-kid” Tim, voor enkele weken zou komen om hier te helpen klussen. Hij is tegelzetter van beroep dus we zagen het helemaal zitten. Iedereen leefde mee.  Ik was ook van plan om wat schilderwerk te doen in de vakantie voor dat het leggen zou beginnen.
Maar ook van schilderen was door de ziekte niets gekomen.
Vrijdag gingen we weer naar de stad om eens poolshoogte te nemen, toen bleek dat ze zelfs nog steeds niet aangekomen waren in Port Moresby, POM zoals ze hier kortweg zeggen en ook in de krant schrijven. Dus wie weet hoe lang dat nog zou duren. We hadden inmiddels een plan B bedacht en in overleg met de baas van de bewuste zaak zijn we gaan kijken bij de concurrent.
Gelukkig had die een flink aantal dozen op voorraad in ongeveer dezelfde kleur als ik eerder had uitgekozen. Helaas niet genoeg voor de hele kamer en badkamer. Maar er stonden ook tegels van een iets donkerder tint. Dus besloten we om de badkamer van een andere kleur te voorzien en dan maar bekijken hoever we met de lichtere tint zouden komen. Gelukkig konden ze direct de volgende dag bezorgd worden. Dus tot  onze grote opluchting nog net op tijd voordat onze tegellegger weer naar huis (Australië) zou gaan. Zondag 18 januari is zijn terugreis gepland.
Tijdens het tegelleggen mochten wij zolang in het lege appartement naast ons bivakkeren, terug dus naar ons begin. Maandag hebben we zoveel mogelijk spullen in de beide slaapkamers gestouwd en een aantal dingen en kleren voor een paar dagen, in het huis ernaast gebracht. Ook zag ik nog kans om de plinten te schilderen en een begin te maken aan het schilderen van de kastjes in de badkamer.
Dinsdag begon Tim met de tegels, een flinke klus als je er alleen voor staat, maar hij deed het perfect.

Halverwege de vrijdagmiddag had hij de klus geklaard. Ruim 50 m2 . Het ziet er perfect uit!
Zaterdag terug naar ons eigen huis! Hoera!

Volgende week: De regentijd, hulp uit Nederland , getuigenissen en nog meer……

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!